فرم و روایت؛ در هم‌تنیدگی معماری و فناوری

در مواجهه با بنایی که رسالت آن نمایش، انتقال و تثبیت روایت یک دستاورد فناورانه و ملی است، زبان معماری از ساحت صرفاً کارکردی فراتر می‌رود و در جایگاه یک رسانه‌ی فضایی ایفای نقش می‌کند.

در پروژه‌ی موزه و نمایشگاه دائمی دستاوردهای صنعت هسته‌ای، فرم، سیرکولاسیون و نظام فضایی، همگی در خدمت خلق تجربه‌ای ‌روایت‌محور قرار می‌گیرند؛ تجربه‌ای که مخاطب را نه‌تنها در مواجهه با اطلاعات، بلکه در مواجهه با روح پیشرفت، امید و خودباوری فناورانه قرار می‌دهد.

ترکیب هندسه‌های سیال و سخت، بازتابی از تنش میان دانش و کنترل، انرژی و مهار، آینده و خاطره است. احجام کروی و ستون‌های عمودی، فراتر از عناصر سازه‌ای، به نمادهایی بدل می‌شوند که مخاطب را در ذهن و فضا، به خوانش عمیق‌تری از موضوع هدایت می‌کنند.

این پروژه تلاش دارد با بیانیه‌ای معمارانه، نه‌تنها برانگیزاننده‌ی غرور ملی باشد، بلکه جایگاه معماری را به‌عنوان ابزاری برای ترجمه‌ی دستاوردهای علمی به تجربه‌های ملموس فضایی بازتعریف کند.