«ساختار برای سامان، فرم برای اعتماد»
در بطن پایتخت، بنایی طراحی و اجرا شد که نقش آن چیزی فراتر از ارائه‌ی خدمات اداری بود. ساختمان صندوق توسعه تعاون کشور، نهادینه‌کردن مفهومی از سامان اجتماعی و اعتماد عمومی در کالبدی معماری است
تمرکز طراحی بر روی دو محور کلیدی بود: عملکردپذیری پایدار و قابلیت انطباق. چیدمان فضاها به‌گونه‌ای انجام شد که جریان ارباب‌رجوع و کارمندان به‌صورت هم‌زمان و بدون تداخل انجام شود..
در این پروژه، نظم سازه‌ای به نظم اداری ترجمه شد. شفافیت مصالح به شفافیت کارکرد بدل گشت. اینجا «ساختمان» نه صرفاً یک جسم، بلکه بخشی از زیرساخت اعتماد عمومی است.
نمای پروژه با پرهیز از نمایش‌گری و تظاهر، بر پایه‌ی بیانی متین شکل گرفت. استفاده از خطوط عمودی با ریتم مشخص، ترکیب سنگ و شیشه با گرایش به شفافیت حساب‌شده، هم نشانه‌ای از اقتدار سازمانی بود و هم دعوتی به گفت‌وگوی اجتماعی.
در طراحی داخلی، اصل بر کارآمدی و انعطاف‌پذیری بود. فضاهایی که به راحتی با تغییر نیازهای سازمانی منطبق می‌شوند، و در عین حال، کیفیت فضایی را فدای عملکرد نمی‌کنند. سالن جلسات، لابی‌های چندلایه، و مسیرهای حرکتی با هندسه‌ی خوانا، حس جهت‌مندی و احترام به کاربر را تقویت کردند.
ساختمان صندوق تعاون، به‌مثابه‌ی معماری از جنس تدبیر و عدالت اجتماعی، در میانه‌ی میدانِ نهادسازی ایستاده است؛ نه به‌عنوان نمادی از قدرت، بلکه به‌عنوان ساختاری برای اعتماد پایدار.